Co w KKN...
-
Reportaże
Wydawnictwo Czarne rządzi!
-
Inne rodzaje literatury faktu
Historia, architektura, biografie
-
Literatura piękna z wyższej półki
Ze szczególną miłością do obu panów MH - Murakamiego Harukiego i Marka Helprina
-
Teksty okołoliterackie
Podróże śladem książek, targi, spotkania literackie, domowy klub książki
Najnowsze wpisy
Akan, czyli starszy brat
Kiedyś lubiłem długie zdania. Chciałem, żeby były jak linia, która wyraźnie obrysowuje sylwetki ludzi, domów, drzew, pojazdów. Jedna kreska atramentu, która jest w stanie odpowiedzieć na każde pytanie. Ale życie pozbawiło mnie złudzeń, że mogę mu narzucić kontury. My, Polacy, lubujemy się w historiach wielkich rodaków, bohaterów narodowych, postaci niezapomnianych. Ale od czasu do czasu,[…]
„Dzieciństwo w cieniu rózgi” i „Krajobraz po życiu” — minirecenzje
Niedawno wpadły mi w ręce dwie ciekawe propozycje historyczne, które ukazały się nakładem wydawnictwa Helion. Ale ponieważ czas wolałam poświęcić na ich czytanie niż na pisanie pełnych recenzji, przedstawiam je szanownemu gronu czytelników w (telegraficznym) skrócie. „Dzieciństwo w cieniu rózgi”, Anna Golus Pierwsza z propozycji to wnikliwe opracowanie historyczne i współczesne dotyczące stosowania przemocy wobec[…]
„Źródło” moich zachwytów, czyli Ayn Rand i antyaltruizm
Nie ma na świecie nic prostrzego niż sprzedać duszę. Wszyscy to robią w każdej godzinie swego życia. Gdybym cię poprosił, żebyś zachował duszę — czy zrozumiałbyś, dlaczego to o wiele trudniejsze? Od czasu do czasu w łeb walnie mnie książka, której lektura udowodni mi, że w zasadzie niczego o świecie nie wiem, a to, że[…]
Historia wilków
Zaczęłam myśleć, że może wszyscy ci astronomowie zupełnie niepotrzebnie upierają się przy swoich poszukiwaniach, że może różnica pomiędzy życiem i nieżyciem jest w najlepszym wypadku minimalna, zupełnie nieistotna. Może zrozumieliśmy to wszystko opak. Wymierzyliśmy teleskopy w niebo z nadzieją, że znajdziemy siebie, a zobaczyliśmy tylko chmury substancji chemicznych. Nie ma ratunku na nudę, pomyślałam. Po[…]
Kamień podróżny
W ciemności samemu źle. I strasznie. Dobre tylko to, że nikt mnie tu nie dojrzy. Ani mama, ani tato, ani… nikt! I już! Ja też niczego nie widzę. Prawie jak babcia ze swoja kataraktą. Za to słyszę wszystko. Nawet burczenie w brzuchu. Ono takie głośne, bo okropnie czarno dookoła, i trochę się boję, choć wiem[…]
Logika absurdu, czyli „City” Alessandro Baricco
[Dziś bardziej niestandardowo niż zwykle, bo nawet nie zamierzam udawać, że wracam do regularnego pisania, choć go przecież nie wykluczam.] Nie zacznę cytatem, bo nie umiem wybrać cytatu, który oddawałby choć w części charakter tej książki, która zmusiła mnie do napisania niniejszego tekstu. Nie będzie skrótu dla opornych, ni ciekawostek. Będzie za to chaos. Wszechobecny,[…]
Domy bezdomne, czyli Śląsk, jakiego prawie już nie ma
Czas nie wygiął tu żadnej belki. Podobno dlatego, że każda z nich nosi w sobie nienaruszony rdzeń, a więc obrabiana była z jednego drzewa. Jest jeszcze żywica, której dawniej nigdy nie spuszczano z pni. Zamknięta w belkach na kilkaset lat, zmienia się w bursztyn. Dzięki niej taka więźba może trwać i trwać, bo jest bardziej[…]
Siła niedostrzegalna, czyli „Niewidzialni” Roya Jacobsena
Z rzadka zdarza się także list w butelce, zawierający mieszankę tęsknot i zwierzeń, przeznaczoną dla kogoś innego aniżeli ci, którzy są znajdują, gdyby jednak trafiła we właściwe ręce, wywołałaby krwawe łzy i wprawiła w ruch niebo i ziemię. Trzeźwo myślący wyspiarze otwierają butelki, wyjmują listy, czytają je, jeżeli rozumieją język, mają swoje przemyślenia o ich[…]
Austerowanie bez cukru, czyli dwugłos i „Trylogia nowojorska” Paula Austera
Trochę pogłos, trochę przegłos, ale najbardziej dwugłos. O „Trylogii nowojorskiej” Austera pomiędzy sławetnym Pożeraczem (KLIK) a Kotem z parafii tutejszej. Obydwoje zachęcamy czytelników do detektywistycznego (tudzież antydetektywistycznego) prześledzenia obydwu (?) rozmów. Pożeracz: Po okresie błędów i wypaczeń… Wróć… Natalio droga, jakżeż my mamy zacząć ten tekst? Decydujemy się na ujęcie literackie czy geograficzne[…]
Dom z dwiema wieżami
Mama uważnie dobiera słowa. Nigdy nie mówi nieprawdy, potrafi jednak wybierać słowa dopuszczające różne możliwości. Niemal każda historia, każda fabuła, to losy Jego i Jej. Inna sceneria, różny czas akcji, ale zawsze Ona i On. Tak jest i tu, w „Domu z dwiema wieżami” Macieja Zaremby Bielawskiego. Lila i Stanisław. Elżbieta i Oskar. Każde z[…]